ریا کردن همیشه بد نیست، گاهی درسی است برای دیگران تا کمی به رفتار ها و اعمال خودشون فکر کنن و شاید هم تأثیر بگیرند.

یکی از عادات من این هست که هیچوقت کسی رو پست و کوچک نبینم. مگر اینکه خود اون شخص این رو بخواد. متأسفانه در کشوری زندگی می کنیم که رفتار های اشرافی گری جای خودشون رو به رفتار های انسانی داده اند.

چرا که بعضی از مردم فکر می کنند اگر رفتار اشرافی گری داشته باشند از همه با کلاس ترند. افردای که فکر می کنند از همه بالاترند اما در نفهمی و کج فهمی از همه بالاترند.

احترام به رفتگر ها یکی از افتخارات من هست. رفتگر ها چیز زیادی از من و شما نمی خوان اما اگه از کنارشون رد شدی تنها بگو خداقوت... همین. چیز زیادیه؟ لباس شما کثیف میشه؟ شخصیت شما پایین میاد؟

توی محله ما یه جوونی تازه رفتگر شده بود. از رفتارش مشخص بود خجالت می کشه. منم هر بار از کنارش رد می شدم اگر حواسم بود حتماً بهش سلام می کردم و خدا قوت می گفتم. اینکارم باعث شد با انگیزه بیشتری کار کنه.

نه لباس هام کثیف شد، نه شخصیتم  کم شد بلکه به گفته امیر المومنین (ع) ادب لباس فاخر و زینتی است.

احترام زمانی به دست می آید که فرد مفید جامعه باشد در جائیکه مشغول خدمت به خلق الله است. وقتی که شخص مورد احترام قرار گرفت به این نتیجه می رسد که فرد مفیدی است که وجود او برای دیگران ارزش دارد و در نتیجه او هم نسبت به خود احترام قائل می شود و برای خدمت بیشر اعتماد به نفس پیدا می کند.

 چند وقت پیش کتاب داستان ازدواج چهارده معصوم (ع) از  سیدهادی میراشرفی رو می خوندم که بخش مربوط به ازدواج امام حسین (ع) با خانم رباب و عشق بازی های زیبای این بزرگواران نظر من رو به خودش جلب کرد. اوج عشق رباب به امام حسین (ع) آنقدر زیاد بود که هیچوقت این عشق و دوستداشتن و علاقه رو از امام محروم نمی کردند اما هیچوقت نتوانستند در مقابل عشق و علاقه ای که امام حسین (ع) به ایشان داشتند عشقی بالاتر بیارند.

امامی که از سوی بعضی ها به خشونت و ستیزه جویی متهم میشود در نهایت لطافت برای همسر و دخترش چنین شعری می سراید و ازاین بابت افتخار میکند:

لَعَمْرُک اِنِّنی لَاُحِبُّ دارا تَحُلُّ بها سکینةُ و الربابُ اُحبِّهما وَ اَبْدُلُ جُلَّ حالی وَ لَیْسَ لِلاَئمی فیها عِتابُ «به جان تو سوگند! من خانه‏ ای را دوست دارم که سکینه و رباب در آن باشند. آنها را دوست دارم و تمامی دارایی ‏ام را به پای آنها می‏ریزم و هیچ کس نباید در این باره مرا ملامت کند.»

شدت علاقه رباب به امام حسین (ع) تا حدی بود که بعد از واقعه عاشورا این بانوی بزرگوار  از فرط غصه و گریه، بیش از یک سال زنده نماند.

متأسفانه معضلی که این روزها زوج های ایرانی را تحت تأثیر خود قرار داده امتناع از عشق  ورزیدن به همدیگه هست. به عنوان نمونه چند روز پیش تو دانشگاه یکی از خانم های همکلاسی دوران کاردانی رو دیدم و با هم احوال پرسی کردیم. به واسطه آشنایی که با همسر ایشون داشتم خبر شوهرشون رو گرفتم. اما شروع کرد به گلایه از وضع زندگی با شوهرش. می گفت حتی محبت هم از من دریغ می کنه. حتی میخوام برم خونه مادرم میگه حق نداری پاتو اونجا بزاری و ....

به اون خانم گفتم اجازه هست تو زندگیتون دخالت کنم و مشکل رو حل کنم؟ گفت با اخلاقی از شوهرم میشناسم بعید میدونم شدنی باشه. گفتم شما کاری که من میگم انجام بدین. همین الآن یک پیامک به ایشون بزنید و بگین سلام عزیزم خسته نباشی شوهر خوبم. اگه اجازه میدی امروز یه سر به مادرم بزنم.

همکلاسی سابقم ناراحت شد و گفت : من به اون همچین حرفی بزنم؟ عمراً. گفتم دیدی عیب از شماست. شما که محبت رو از همسرت دریغ می کنی توقع داری بهت محبت کنه و باهات کنار بیاد؟ شما این پیامک رو بفرست تا متوجه بشی منظورم چی هست. ایشون پیامک رو فرستاد. چند لحظه بعد شوهرش جواب پیامکش رو داد.

متن پیامک شوهرش : سلام عزیزم. ممنون خانم خوبم. اجازه منم دست شماست اما بزار از سر کار برگشتم خودم می برمت.

بهش گفتم یعنی یه محبت کوچیک اینقدر سخت بود؟ لبخند زد و گفت حق باشما بود.

پ,ن1 : خانم ها و آقایون یادتون نره اگه شما به همسرتون محبت نکنین، هستند کسایی که جای شما محبت کنن. از من گفتن بود.

پ,ن2 : یکی نیست بگه آخه توکه ازدواج نکردی چرا به دیگرون مشاوره میدی. والا 

آزادی‌ یواشکی زنان در ایران نام صحفه ای در فیس بوک است که در این صفحه بعضی از خانم های ایرانی عکس برداشتن روسری شان را قرار می دهند و با نوشتن مطالبی عارفانه و عاشقانه هرزگی خود را آزادی می نامند.

حامیان این صفحه مدام از استقبال مردمی آن دم می زنند اما باتوجه به ماهیت اصلی فیس بوک یعنی سکس، و جذاب بودن نام این صحفه از نظر جنسی، بخش عمده ای از مراجعین به این صفحه فقط به دنبال ارضای غریزه جنسی خود هستند.